Subsidies: een (mei)doorn in het oog van wie een begroting in evenwicht wil

Het aanbod aan subsidies in ons land is oneindig. Dat lijkt allemaal een goede zaak voor de burger. Lijkt, want veel subsidies zijn om te beginnen al niet voor alle burgers weggelegd. Dat is meteen ons eerste bezwaar: waarom moet een meerderheid van de Belgen soms bijdragen aan de keuzes van een minderheid (hoe nobel die ook soms zijn)? Verlaag de lasten voor iedereen en laat iedereen dan vrij investeren in wat hij wil.

Uit het overaanbod van 1001 subsidies stippen we er drie aan die voor ons verre van prioritair zijn en/of haaks staan op vrije keuze voor de burger: 

• Subsidies en premies voor elektrische auto’s en de opvolging ervan

We zijn helemaal niet tegen de elektrische auto. Wel tegen de verplichting om te  elektrificeren en de subsidiëring ervan (tot 5.000 euro). Zowel bedrijven als particulieren krijgen de elektrische auto nu willens nillens door de strot geramd en iedereen moet er nog aan meebetalen ook. Wil je in je bedrijf een auto als extralegaal voordeel aanbieden, dan heb je ook al geen andere keuze meer dan voor een elektrische te gaan. We betalen daar nu allemaal aan mee. Op de koop toe is de toekenning van premies enorm complex en verbonden aan een kluwen van voorwaarden, die dan ook allemaal gecontroleerd moeten worden door het overheidsapparaat. Na de zonnepanelengekte zijn we nu in de elektrificatiewaanzin terechtgekomen. 

• Kwaliteitskamers voor debat over bouwaanvragen

Eenieder in ons land die ondernemend is en daarvoor een eerste steen wil leggen, weet waar we het over hebben: elke bouwaanvraag in ons land is sowieso al een processie van Echternach die zijn gelijke niet kent. Na elke stap vooruit zijn er elvendertig mogelijkheden tot beroep of bezwaar tegen bouwprojecten die het proces weer achteruitdraaien. Elk wijkcomité of elke belangenvereniging kan alsnog roet in het eten gooien. Voor ons moet die aanvraag tot bouwprocedures veel vlugger behandeld worden en meteen finaal zijn. Laat staan dat er nu ook nog ‘kwaliteitskamers’ in het leven geroepen worden die nog uitgebreid debatteren over iets wat soms al een hele rechtsgang doorlopen heeft. Kwaliteitskamers zijn de Senaat van de bouwkunde: weg ermee, met die praatbarakken.

• Subsidies voor de meidoornhaag

Geloof het of niet: ja, ook de meidoornhaag is het onderwerp van subsidies. Vandaar de doorn in ons oog in de titel. Ook hier niets tegen de meidoornhaag: beslist een prachtig stukje flora, maar moet daar nu echt een heel subsidieapparaat en regulering rond uitgewerkt worden? Die in de ene gemeente geldt en in de andere niet? Waarom voor deze plant en voor die andere niet? Ja, ook daarvoor zijn er weer controleurs en inspecteurs aan het werk. Geld over de haag smijten, noemen wij dat.

Kortom: Voor U wil meer keuzevrijheid voor de burger en rechtszekerheid zodra er een keuze gemaakt is. Om te bouwen bijvoorbeeld.

En vooral: is de meidoornhaag nu echt het allerbelangrijkste in het licht van deze verontrustende grafiek? Als je dan toch prioriteiten moet stellen om in die overheidsuitgaven te – vergeef ons de flauwe woordspeling – snoeien.