Donderdag was het weer maar eens van dattum. De trein is altijd een beetje reizen, maar de terugreis van Brussel naar Waregem duurde die avond maar liefst dubbel zo lang als normaal. Het werd een echte helletocht. En toch kan het nóg erger, want donderdagmorgen zaten 60 treinreizigers 4 uur vast op een bloedhete pendeltrein van de Noorderkempen naar Antwerpen-Centraal. De NMBS maakt er echt een zootje van…
Ik hoopte donderdag om 18u27 de trein te nemen in Brussel-Centraal, maar het werd 18u30, 18u35, 18u40, … en nog steeds geen trein richting Gent-Sint-Pieters te zien. De wachtende reizigers werden ook allerminst op de hoogte gehouden van de vertraging en van de eventuele alternatieven, als die er al zouden zijn. Uiteindelijk zoefde er om 18u49 dan toch een trein richting Gent-Sint-Pieters het Brusselse station binnen.
Die trein bracht ons dan wel al iets dichter bij huis, maar ondertussen zou ik natuurlijk de aansluiting naar Waregem missen. Die aansluiting had ik echter – zo kwam ik later te weten – sowieso gemist, want de trein van 19u09 met eindbestemming Kortrijk was om duistere redenen afgeschaft.
Om 19u23 kwamen we aan in Gent-Sint-Pieters en daar begon opnieuw een rondje doelloos wachten. Het vertrek van de trein richting Waregem/Kortrijk stond gepland om 19u57. Op zich al meer dan een half uur wachten, maar het werden uiteindelijk 46 lange minuten alvorens we opnieuw op een rijdende trein zaten, want die had ook alweer een vertraging van een 12-tal minuten. Uiteindelijk rolden we om 20u24 – jawel, twee uur na mijn vertrek in Brussel-Centraal – het station van Waregem binnen. Eindelijk!
Dit is een probleem waarmee pendelaars dag in dag uit te kampen hebben, en regelmatig komt daar dan nog eens een verhaal bij als dat van de treinreizigers die pas vier ellendige uren later op hun eindbestemming komen, terwijl ze over dat traject anders niet langer dan 15 minuten doen.
De NMBS krijgt jaarlijks miljoenen subsidies om ervoor te zorgen dat de trein een volwaardig alternatief is voor de wagen in het kader van het woon-werk-verkeer, maar daar slaagt de NMBS geenszinsin. Het openbaar vervoer is allerminst dé zaligmakende oplossing voor de files, zo bewijzen ook de vele klachten bij de ombudsman van de NMBS-groep over de stiptheid van de treinen en het gebrek aan correcte informatie bij vertragingen. De ombudsman van de NMBS-groep heeft in 2009 van 6.946 klanten klachten ontvangen en minstens 11.000 telefonische oproepen beantwoord.
Het is duidelijk dat de 3 politiek benoemde CEO’s van de NMBS-groep (NMBS-holding, Infrabel en NMBS) vanuit hun ivoren toren de voeling met het terrein al lang verloren zijn. Dat heeft waarschijnlijk niks te maken met de managementkwaliteiten van de betrokkenen, maar des te meer met de politieke macht over de NMBS, die ook binnenskamers welig tiert.
We kunnen dan ook vragen stellen bij de efficiëntie van het geïnvesteerde belastinggeld. In die optiek is het niet opportuun noch noodzakelijk dat het collectief personenvervoer georganiseerd wordt door overheidsbedrijven als de NMBS en De Lijn. Als de overheid terzake een degelijk regelgevend kader ontwikkelt, kan de private sector het collectief vervoer van personen op een veel efficiëntere manier organiseren dan nu het geval is.
