“Een debat over ‘afgelegen wonen in Vlaanderen’ is eerder een non-debat, want Vlaanderen is qua oppervlakte een kabouterregio. Het echte debat dat moet gevoerd worden is: hoe kunnen we in Vlaanderen voldoende woongelegenheden creëren zonder de schaarse open ruimte verder aan te tasten?”, dat stelde Vlaams parlementslid Ivan Sabbe tijdens het actualiteitsdebat in het Vlaams parlement over 'afgelegen wonen in Vlaanderen'.
De oplossing ligt niet in het bestraffen of sanctioneren van mensen die afgelegen wonen, maar wel in het opnieuw aantrekkelijk maken van de dorpskernen: (1) er moet voldoende parkeergelegenheid zijn, (2) kernen moeten vlot bereikbaar zijn, en (3) de toegankelijkheid van die kernen moet verzekerd zijn.
Vlaams minister Philippe Muyters kwam tijdens een actualiteitsdebat in het Vlaams parlement terug op zijn uitspraak dat ‘wie er in de toekomst voor kiest om ergens helemaal op zichzelf te gaan wonen, dat zal voelen in zijn portemonnee’.
De minister neemt zijn woorden dan wel terug, maar tegelijk wekken ze toch mijn argwaan in de richting van N-VA. In de federale oppositie hakt N-VA telkens weer (terecht) in op de lastenregering van premier Di Rupo, maar tegelijk zadelt ze de Vlaming via het Vlaamse bestuursniveau steeds maar weer op met meer en meer lasten. Na de miserietaks op kap van scheidende mensen, worden nu ook zij die afgelegen wonen geviseerd.
De N-VA blaast warm en koud tegelijk en moet nu eindelijk eens met daden aantonen dat ze Vlaanderen en zijn burgers sterker wil maken door enerzijds administratieve en financiële lasten te verlagen en anderzijds de overheid op doorgedreven wijze te ontvetten.
